„Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia, w Chrystusie” (Flp 4, 13).
Św. Mikołaj żył nie tylko dla siebie, ale i dla ludzi, a przez to również dla Boga. Był z chorymi i pokrzywdzonymi, jak również z tymi kto płacze i cierpi.
Św. Mikołaj urodził się około 270 r. w mieście Patra w Azji Mniejszej. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, wyproszonym ich gorącymi modlitwami. Od młodzieńczych lat okazywał szczególne skłonności do cnotliwych czynów. Gdy dostrzegł to jego wuj, biskup miasta Patra, wyświęcił go na prezbitra. Po śmierci rodziców cały odziedziczony po nich pokaźny majątek Mikołaj rozdał biednym.
Mianowany w okresie późniejszym biskupem Miry (obecnie Demre) Licyjskiej (od miasta Miry w Licji) święty nieustannie troszczył się o dobro swych wiernych. Słynął przy tym z łagodności, pokory i szczodrości. Jednocześnie wiele wycierpiał z powodu prześladowań. Za panowania cesarza Dioklecjana wtrącono go nawet do więzienia. Został uwolniony dopiero w 313 r. na mocy edyktu mediolańskiego.
Tradycja zachowała opowieść o tym, jak na I Soborze Powszechnym w Nicei w 325 r., nie mogąc znieść bluźnierczych słów Ariusza, św. Mikołaj uderzył go w twarz, za co został pozbawiony oznaki godności biskupiej – omoforionu i wtrącony do więzienia. Jednak niedługo potem wielu z ojców Soboru miało sen, w którym Chrystus podawał św. Mikołajowi Ewangelię, a Bogurodzica zakładała na niego omoforion. Po takim znaku świętego uwolniono i przywrócono do uprzedniej godności.
Św. Mikołaj zmarł w głębokiej starości około 345 r. Jego ciało, które zaczęło wydzielać leczniczą mirrę, pochowano w Mirze Licyjskiej. W 1087 r. przeniesiono je do włoskiego miasta Bari, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego w specjalnie zbudowanym ku jego czci Soborze. Pomimo niewielu wiadomości na temat życia świętego, jego postać jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii.
W dniach 18 – 19 grudnia br. obchodziliśmy święto św. Mikołaja Cudotwórcy. Biorąc pod uwagę fakt, iż święty Mikołaj Cudotwórca jest patronem naszej cerkwi, odbyły się w niej świąteczne nabożeństwa.
W poniedziałek (18 grudnia) o godzinie 1700 sprawowane było nabożeństwo całonocnego czuwania (cs. Wsienoszcznoje bdienije), w trakcie którego pobłogosławiono chleby, pszenicę, wino i olej, a następnie w dalszej części nabożeństwa wierni przystąpili do pomazania olejem jednocześnie kłaniając się ikonie św. Mikołaja, która wcześniej została uroczyście wyniesiona na środek cerkwi przez duchownych.
We wtorek (19 grudnia) o godzinie 900 rozpoczęła się świąteczna Święta Liturgia, którą sprawował proboszcz parafii – ks. Sergiusz Korch. W swoim słowie skierowanym do wiernych, pokrótce przedstawił życie świętego. Zaznaczył również fakt jego uczestnictwa w I Soborze Powszechnym w Nicei (325 r.) gdzie ustanowiono Symbol Wiary. W dalszej części kazania, ks. Sergiusz poświęcał wielokrotnie uwagę na to, jak ważna jest wiara w naszym życiu, ile nam daje i ile może nam jeszcze dać – na przykładzie wiary św. Mikołaja. Kończąc swoją homilię proboszcz parafii pozdrowił wszystkich ze świętem, jak też złożył życzenia osobom noszącym imię św. Mikołaja.
Swiatitielu Otcze Nikołaje moli Boga o nas.
Link do całej galerii zdjęć poniżej:
Tak jak na drabinie pierwszym stopniem jest oderwanie się od ziemi, tak też w życiu Boskim początkiem sukcesów jest odejście od zła. 
Visitez notre paroisse sur facebook
Laisser un commentaire