Św. Aleksandra Newskiego

Dzień dzisiejszy poświęcony był świętemu Aleksandrowi Newskiemu. Mimo niesprzyjającej pogody, w kaplicy pod wezwaniem św. Aleksandra Newskiego, znajdującej się na terenie Białowieskiego Skansenu przy udziale zgromadzonych wiernych, jak co roku odprawiony został Akafist do św. Prawowiernego Wielkiego Księcia Aleksandra Newskiego.

Św. Aleksander Newski urodził się w 1220 r. w Perejesławiu Zaleskim. Już w młodości był odważny i oddany prawosławiu. Św. Szymon z Suzdala udzielił mu błogosławieństwa na służbę wojskową w imię Boga.
Gdy miał piętnaście lat, jego ojciec – Jarosław Wsiewołodowicz mianował syna księciem Nowogrodu i wyjechał do Kijowa. Tymczasem ze wschodu nadciągały ordy tatarskie, na zachodzie coraz większe zagrożenie stwarzali Krzyżacy, pragnący « przechrzcić » Ruś na wiarę rzymskokatolicką, a z północy zaczęli zagrażać Szwedzi. Nie bacząc na swój młody wiek Aleksander stanął na czele wojsk ruskich, które w 1240 r. pokonały Szwedów nad rzeką Newą (stąd przydomek świętego). Dwa lata później wyzwolił z rąk niemieckich Psków i odniósł słynne zwycięstwo nad Krzyżakami na Jeziorze Czudzkim (Pejpus). Następnie pokonał najeżdżające Ruś wojska litewskie. Będąc doskonałym dyplomatą, ochraniając ziemie ruskie przed spustoszeniem, jednocześnie zawierał z Tatarami okresowe porozumienia. Założył też w ordzie diecezję Ruskiej Cerkwi Prawosławnej.
W 1250 r. Aleksander przyjął tytuł wielkiego księcia włodzimierskiego. Wierny prawosławiu zdecydowanie odrzucił namowy papieża Rzymu Innocentego IV do przyjęcia rzymskiego katolicyzmu.
W 1263 r. książę, będąc po raz czwarty w ordzie, zachorował. Przeczuwając śmierć złożył śluby zakonne i przyjął imię Aleksy. Zmarł 23 listopada 1263 r. Jego ciało przewieziono do Włodzimierza, a w 1724 r. do Ławry Aleksandra Newskiego w Petersburgu, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego. Został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną w 1547 r.
Cerkiew prawosławna uznaje św. Aleksandra Newskiego za obrońcę od wroga zewnętrznego (szczególnie innowierców) oraz wojen i walk wewnętrznych. Cieszy się powszechnym kultem, szczególnie w Rosji i słowiańskim obszarze kulturowym.

Święty przedstawiany jest w dwojaki sposób: jako mnich w szatach wielkiej schimy oraz jako książę-rycerz. W pierwszym wyobrażeniu w dłoni trzyma zwój, który częściej jest zwinięty, a niekiedy rozwinięty. W drugim przypadku na głowie ma czapę książęcą, w prawej ręce krzyż, a w lewej miecz opuszczony ostrzem do dołu. Niekiedy szaty książęce zastępuje zbroja.

Imię Aleksander składa się z dwóch greckich wyrazów: alekso – « bronię się; wspomagam » oraz andros – « człowiek, mężczyzna » i oznacza « obrońca ludzi, troszczący się o mężów » lub « odpierający wrogów ».