BŁAHOWIESZCZENIJE PRESWIATYJA BOHORODICY

Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego.” Łk 1,38

Święto Zwiastowania Marii Pannie, które Kościół obchodzi 7 kwietnia (25 marca kal. juliański), w bezpośredni sposób dotyczy tajemnicy Bożego Narodzenia, jednak w swojej głębokiej wymowie odnosi się do całej historii zbawienia. Przedwieczny Bóg obdarowuje łaską szczególnego macierzyństwa Marię. Nie jest ona królową, wpływową osobistością, ale prostą i niezwykle pobożną kobietą. Jej pokora wobec Bożego wybrania i zdumiewająca skromność są unikalnym świadectwem wiary, ikoną prawdziwej pobożności.

Bóg wybiera Marię, przeznacza ją do wypełnienia misji. Jest to suwerenny akt Bożej woli, któremu Maria podporządkowuje się oświecona łaską błogosławionego poznania. Sam Duch Św. zstępuje na nią, udzielając niezwykłej łaski otwarcia się na dzieło świętego Boga. Bóg nie wkracza na siłę, ale poprzez swoje Słowo ogarnia Marię, która w zgodzie z Bożym objawieniem wypowiada kluczowe słowa, „niech mi się stanie według słowa twego.”

Historia Marii jest wyjątkowa pod każdym względem, bowiem dotyczy najgłębszych tajemnic Bożego planu zbawienia. Bóg w Jezusie Chrystusie staje się prawdziwym człowiekiem, zstępuje między swój lud (Łk 7,16), ale nie po to, by rządzić, szukać poklasku i próżnych zaszczytów, ale by służyć. Chrystus uniża się i w bezgranicznym posłuszeństwie wobec Ojca wybiera haniebną śmierć na krzyżu. W zwiastowaniu świętej Marii Pannie rozpoczyna się czas łaski, czas zbawienia, który obejmuje całą ludzkość, całą historię. Narodziny Chrystusa z dala od hałasu świata zajętego własnymi sprawami prowadzą na Golgotę, gdzie dopełniło się dzieło odkupienia, wyzwolenia człowieka od mocy grzechu i śmierci. Bóg jako miłosierny i sprawiedliwy Ojciec rozjaśnia mroki grzechu (2 Sm 22,29), nadając życiu człowieka nowej jakości (Jr 9,23).

Chociaż losy Marii są jedyne w swoim rodzaju, to jednak każdy z nas może odnaleźć w nich dla siebie przykład niezwykłej pokory i oddania Panu Bogu. Matka naszego Pana uczy nas, że to jedynie Bóg jest sprawcą zbawienia, że to On jest początkiem i końcem radości. Pod natchnieniem Ducha Świętego Maria wyśpiewuje cudowny hymn na chwałę Bożą (Łk 1,46-55), który jest ilustracją bezmiaru Bożej miłości. W Chrystusie Bóg w niepojętej dla nas miłości zwraca się ku grzesznemu stworzeniu. Jedynie w Jezusie, Księciu Pokoju (Iz 9,5) pokładać możemy nasze zaufanie (Ps. 146,3). Zechciejmy zatem prosić Ducha Św., aby uzdolnił nas do naśladowania Marii, godnej najwyższego szacunku Służebnicy Pańskiej, Bogurodzicy.