Smak carskich czasów

Oprócz fragmentów bramy pałacu carskiego w Białowieży, po carze Mikołaju II do niedawna zachowała się tylko pamięć nielicznych mieszkańców okolic. Pomysł na odnowienie śladów bytności dawnego władcy Rosji na Podlasiu narodził się przed trzema laty. Jego realizacja nastąpiła bardzo szybko. 

W lutym 2005 roku w Białowieży powstała stylowa restauracja Carska, w której specyficzny nastrój wnętrz wywołują liczne portrety i pamiątki po carskiej rodzinie. Przy dźwiękach rosyjskiej muzyki można tu skosztować specjałów wschodniej kuchni. 

Miejsce, które wybrano na otwarcie restauracji jest szczególne, gdyż w 1903 roku zbudowano tu stację kolejową służącą carowi Mikołajowi II. Upodobał on sobie na tyle Puszczę Białowieską, że oprócz doprowadzenia kolei do Białowieży, zbudował również rezydencję, młyny, szkołę oraz wiele innych użytecznych obiektów.  Na pomysł zagospodarowania opuszczonej i niszczejącej od lat stacji Białowieża Towarowa wpadło dwóch przyjaciół Michał Drynkowski i Michał Olszewski.

– Kiedy przyjechałam tu pierwszy raz, zauroczyło mnie to miejsce – mówi Michał Drynkowski z Warszawy – Pokazał mi je kolega Michał Olszewski, który spędził dzieciństwo w Domu Dziecka w Białowieży – Postanowiliśmy wspólnie kupić starą stacyjkę i już po trzech miesiącach była nasza. O początku mieliśmy zamiar urządzenia w niej restauracji, która upamiętniałaby pobyty cara w Białowieży. Uważam, że ta miejscowość wiele jemu zawdzięcza. Warto o tym pamiętać. Gdyby nie on, nie byłoby tego miejsca. 

Remont zniszczonych pomieszczeń trwał blisko 10 miesięcy i kolejne 10 miesięcy trwało pozyskiwanie starych zabytkowych sprzętów pasujących do epoki cara. Często były to meble kupowane na jarmarkach staroci w całej Europie. Większość z nich jest oryginałami z początku XX wieku, kiedy powstawał budynek stacyjki. Pomieszczenia ozdabiają stare stylowe żyrandole oraz wiele bibelotów i pamiątek z dawnych czasów.

– Odtworzenie klimatu carskiej Białowieży nie było łatwe – mówi Michał Drynkowski – Nie mieliśmy żadnych źródeł ani fotografii obrazujących dawny dworzec. Jedynie korzystaliśmy z ustnych przekazów mieszkańca Białowieży, który przez wiele lat tu pracował i mieszkał blisko dworca. Sposób urządzania podpowiadała nam intuicja. Staraliśmy się zachować wszystko, co było możliwe. Nie zmienialiśmy architektury budynku ani podziału na sale. Stolarka jest również w większości oryginalna lub wiernie odtworzona. Zasłony, obrazy i inne detale zamknęły całość przedsięwzięcia stwarzając atmosferę, o jaką nam chodziło. Naszym zamiarem było urządzenie pomieszczeń w stylu „bogatego mieszczanina” z początków XX wieku.  Restauracja mieści się w kilku pomieszczeniach, które niegdyś służyły jako poczekalnia dla podróżnych oraz sypialnia, kuchenka i jadalnia obsługi kolei. Urządzono w nich salę główną, myśliwską, portretową i najmniejszą dla „zakochanych”. Goście mogą skosztować tu między innymi rosyjskich pielemieni, zupy ucha i soljanki. W stulecie istnienia budynek dworca doczekał się swojej drugiej odsłony, niejednokrotnie zachwycając architekturą i niepowtarzalnym klimatem.

– Nie narzekamy na brak gości – twierdzi Michał Drynkowski – Ich uznanie mobilizuje nas do realizowania kolejnych pomysłów. Otrzymaliśmy w zeszłym roku nagrodę w konkursie pod patronatem prezydenta. Typował nas do niej wojewódzki konserwator zabytków. Minister Kultury uhonorował naszą restaurację tytułem „Zabytek zadbany”, jako trzeci taki na Podlasiu. Chcielibyśmy zagospodarować pobliską starą wieżę ciśnień na luksusowe apartamenty, a na torach obok dworca stworzyć hotel w zabytkowych wagonach.  Ilość pracy, która jest do zrobienia, a przede wszystkim urok tego miejsca, sprawiło, że z całą rodziną przeprowadziłem się tu na stałe i nie zamierzam wracać do Warszawy. Mój wspólnik często ze wzruszeniem mówi, że nie spodziewał się będąc dzieckiem, że kupi kiedyś to miejsce i stacyjkę. Warto mieć marzenia.

za: www.hajnowka.pl